Śniadanie u Tiffany'ego (1961r.)

PRODUKCJA

gatunek - melodramat
produkcja - USA
rok produkcji - 1961r.
reżyseria - Blake Edwards
scenariusz - George Axelrod

OBSADA

Audrey Hepburn jako Holly Golightly
George Peppard jako Paul "Fred" Varjak
Patricia Neal jako Pani Failenson/Emily Eustace (2E)
Buddy Ebsen jako Doktor Golightly
Martin Balsam jako O.J. Berman
Mickey Rooney jako Pan Yunioshi

FABUŁA

Ekranizacja opowiadania Trumana Capote'a. Początkujący pisarz Paul Varjack wprowadza się do eleganckiej nowojorskiej kamienicy. Jego sąsiadką jest śliczna Holly, żyjąca na koszt bogatych adoratorów.

RECENZJA

W filmie występują moja idolka - Audrey Hepburn - która po tym filmie stała się ikonką filmu a także ikoną stylu. Audrey Hepburn, jako Holly Golightly, ubrana w stroje od swojego przyjaciela, znanego projektanta wyglądała prostu nieziemsko. (zdjęcie poniżej).




Piosenka, którą w filmie śpiewa Audrey, która została napisana specjalnie przez znanego kompozytora, Henry Mancini otrzymała aż dwa Oscary. Chodź byli też tacy, którzy po pokazie przed premierowym filmu, powiedzieli "Dobra, to teraz wycinamy tą cholerną piosenkę". Dokładnie padły takie słowa. Wtedy, jak głosi legenda, wstała Audrey Hepburn i powiedziała: "Po moim, cholernym trupie".

Film, od razu zyskał status kultowego. Wiadomo że trzeba go znać i to nie tylko po to by poszpanować w towarzystwie "A, właśnie po raz kolejny obejrzałem Śniadanie u Tiffany'ego". Warto go znać dlatego, że pomimo że został nakręcony kilkadziesiąt lat temu nadal elektryzuje kolejne pokolenia - w tym mnie.

American Beauty (1999r.)

Zapewne pamiętacie tą charakterystyczną scenę, (zdjęcie ponizej) w której to główny bohater Lester, wyobraża sobie nagą dziewczynę, całą w płatkach róż. Ta scena naprawdę zapada w pamięć.

PRODUKCJA

gatunek - dramat/komedia
produkcja - USA
rok produkcji - 1999r.
reżyseria - Sam Mendes
scenariusz - Alan Ball 

OBSADA

Kevin Spacey jako Lester Burnham
Annette Bening jako Carolyn Burnham
Thora Birch jako Jane Burnham
Wes Bentley jako Ricky Fitts
Mena Suvari jako Angela Hayes

FABUŁA

Lester Burnham to człowiek w średnim wieku który z pozoru ma wszystko - dom na przedmieściach, żona perfekcjonistka, zbuntowana córka. Ale pewnego dnia postanawia zmienić swoje życie. Poznaje także koleżankę swojej córki - zmysłową Angelę. Zaczyna także ostro ćwiczyć a przy tym palić marihuanę. Kolejne wydarzenia w nieoczekiwany sposób prowadzą jednak do zapowiadanej od pierwszych scen śmierci bohatera.

RECENZJA

Film który znamy wszyscy. Nie wszyscy go oglądaliśmy, ale o scenie która jest już parodiowana i kopiowana od prawie 15 lat na pewno słyszeliście.
O czym jest ten film? Jest przede wszystkim o akceptacji której szuka w nim każdy. Mamy Ojca która chce się podobać nastolatką, niespełnioną żonę i zbuntowaną córkę. Mamy też sąsiada który skrywa pewną tajemnicę i koleżankę córki Angelę która wymyśla historie na swój temat.

Niezapomnianą sceną filmu jest także ta, w której to główny bohater Lester bierze talerz ze szparagami, i tak po prostu rzuca nim o ścianę. Zastanówcie się ile razy to wam przyszła do głowy taka myśl? Za was, zrobił to Lester.

Film jest o tyle ciekawy że od pierwszych scen wiemy że główny bohater umrze i jesteśmy bardzo ciekawi jak do tego doszło. Kolejne sceny, pokazują nam co sprawiło że Lester nie żyję.
Jeżeli chcecie wyrobić sobie opinię na temat tego filmu, i znać go nie tylko z sceny gołej dziewczyny w płatkach róż koniecznie go obejrzyjcie :)

Oszukana (2008r.)

W tym poście mam zamiar udowodnić wam że Angelina Jolie to nie tylko wspaniałe sukienki, Brad Pitt czyli słynna Brangelina i adoptowane dzieci. To przede wszystkim wielki talent i wspaniała aktorka filmowa. Dzisiaj napiszę o filmie, po którym ja osobiście zakochałem się w Angelinie Jolie - film pt."Oszukana".

PRODUKCJA

gatunek - dramat obyczajowy
kraj produkcji - USA
rok produkcji - 2008r.
reżyseria - Clint Eastwood
scenariusz - J.Michael Straczynski

OPIS FILMU

Film opowiada o Christine Collins – cenionym pracowniku centrali telefonicznej a także samotnie wychowującej matce. Ma 9-letniego syna którego nagle musi pilnie zostawić samego w domu gdy wychodzi do pracy. Gdy wróciła do domu chłopca już nie było. Rozpoczyna desperacką próbę odnalezienia syna a także ląduje w zakładzie psychiatrycznym.  Potem okazuje się że został najprawdopodobniej został on zabity przez seryjnego mordercę aczkolwiek nie ma na to dowodów dzięki czemu Christine Collins do końca życia ma nadzieję że syn żyję. Nigdy nie przestała go szukac.

RECENZJA 

Zacznijmy od tego że ta historia wydarzyła się naprawdę. Kobieta którą zagrała Angelina Jolie żyła naprawdę. Jolie ma wyjątkowe "szczęście" bo już kolejny raz grając kobiętę która wydarzyła się naprawdę robi to fenomenalnie. Zrobiła to między innymi grając tytułową Gia czyli supermodelką zarażoną na AIDS ("GIA" - 1999r.) czy żonę dziennikarza który zostaje porwany i zabity przez mafię ("Cena odwagi" - 2007r.).

W tym filmie moim zdaniem Jolie pokazała oblicze jakiego ja w jej filmach nigdy nie ujrzałem. Zobaczyliśmy ją jako damę i kochającą mamę w takich strojach że pomimo tego że jest schatakteryzowana jako kobieta która żyła pod koniec lat 20 wygląda cudownie. Wygląda kultowo.

Popłakałem się w scenie gdy został przepytwany kolega z którym syn Chrisitne Collins uciekł od seryjnego mordercy. Sam byłem zdziwiony bo nie tyle zeznania tego chłopca jak łzy i stosunek Jolie w tej scenie mnie wzruszyły.  Na zakończenie, wiem że w każdych recenzjach tak jest, ale bardzo polecam wam ten film. Jest świetny. Mam nadzieję że ktoś to przeczytał i zdecyduje się obejrzeć ten film :)

Angelina Jolie jako Christinie Collins